Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Το κυνήγι του...χαμένου(;) θησαυρού

Μία από τις σημαντικότερες ειδήσεις των ημερών είναι αναμφίβολα οι ενδείξεις μάλλον,θα έλεγε κανείς, παρά αποδείξεις για την ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου νοτίως της Κρήτης και ενώ ήδη οι έρευνες στο Ιόνιο Πέλαγος προχωρούν κανονικά. Το θέμα έρχεται και ξανάρχεται στη δημοσιότητα είτε από ελληνικά είτε από ξένα μέσα ενημέρωσης, μέσω επιστημόνων  και όχι μόνο.Αφορμή για τη τελευταία συζήτηση έδωσε η εκτίμηση της Deutsche Bank («Γερμανική Τράπεζα»), όπου ούτε λίγο ούτε πολύ ανέβασε την αξία των κοιτασμάτων αυτών στα περίπου 450 δισεκατομμύρια ευρώ. Και...για να έχουμε καλό ερώτημα για ποιο λόγο δείχνει άραγε τέτοιο ενδιαφέρον η Γερμανική Τράπεζα, που να την κάνει να εκτιμά την αξία των κοιτασμάτων μας;
Παράλληλα, Έλληνες και ξένοι επιστήμονες –γεωλόγοι και οικονομολόγοι- ανεβάζουν την αξία των κοιτασμάτων στα 600 δις ευρώ.
Πάντως επίσημα η Κυβέρνηση δεν έχει προβεί σε καμιά ανακοίνωση, αν και πριν λίγο καιρό υπεύθυνος αξιωματούχος του ΥΠΕΚΑ, του αρμοδίου Υπουργείου δηλαδή, σε δήλωση του  είχε  πει ότι πρόκειται για κοιτάσματα που θα αποφέρουν μόλις 25 δις ευρώ στα ταμεία του κράτους.
Ανεπισήμως  βέβαια, μεταξύ των πολιτικών όλων των αποχρώσεων τα δημοσιεύματα αυτά και οι διάφορες εκτιμήσεις έχουν πυροδοτήσει συζητήσεις.
Ακούμε επίσης ότι σύμφωνα με απόρρητη έκθεση που βρίσκεται στα χέρια του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά οι πιθανότητες για την ύπαρξη αυτών των κοιτασμάτων είναι στο 80%. Τώρα τι είδους απόρρητη  έκθεση είναι αυτή όταν τα Μ.Μ.Ε. γνωρίζουν(;) σημεία του περιεχομένου της αυτό είναι άλλο θέμα.
 Βέβαια τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά: 
α. Γιατί μέχρι τώρα δεν είχε γίνει καμία συζήτηση  όχι μόνο για εξόρυξη και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, αλλά ακόμα και νύξη για ύπαρξη αυτών, ενώ όπως είναι γνωστό οι εκάστοτε Κυβερνήσεις εδώ και πολλά χρόνια είχαν σχετικές πληροφορίες, αλλά και  εκτιμήσεις ειδικών; Όσοι δε επιστήμονες συμμετέχοντας σε διάφορες εκπομπές τα τελευταία χρόνια είχαν αναφέρει την ύπαρξη κοιτασμάτων αντιμετωπίζονταν τουλάχιστον ως γραφικοί. 
β. Ποια ήταν τα οικονομικά συμφέροντα που καθήλωναν την πολιτική βούληση  των εκάστοτε κυβερνήσεων που όχι μόνο δεν τα ονομάτισαν ποτέ, αλλά ούτε καν τα υπονόησαν οι πολιτικοί παράγοντες αυτού του τόπου;  
γ.Γιατί η συζήτηση ξεκινάει τώρα που οι κυβερνήσεις μας υπόγραψαν σχετικούς όρους εκμετάλλευσης του υπεδάφους μας σε περίπτωση που δεν μπορούμε να εξοφλήσουμε τα δάνεια-που είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο ότι αυτό είναι αδύνατον; 
δ. Γιατί οι πολιτικοί μας δεν καθορίζουν εδώ και πολλά χρόνια την Ελληνική Α.Ο.Ζ; 
ε.Όταν και αν γίνει η εξόρυξη –μερικοί λένε ότι αυτό θα γίνει  από το 2020 έως και το 2045!(«ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι»)- πόσα οικονομικά οφέλη θα έχει τελικά η Ελλάδα και πόσα οι Η.Π.Α. και η Ευρώπη;(πως θα γίνει η μοιρασιά δηλαδή). Και ένα τελευταίο καίριο πιστεύουμε  αλλά και καχύποπτο συνάμα ερώτημα που αβίαστα μας έρχεται : Μήπως όλη αυτή η συζήτηση γίνεται τώρα για να αποσοβηθούν αντιδράσεις πολλών κοινωνικών τάξεων που από την επιβολή των νέων επαχθών μέτρων θα κατακρημνιστούν οικονομικά; Να δώσουν δηλαδή ένα όνειρο, μια ελπίδα στον Έλληνα πολίτη ότι σε λίγα χρόνια η Ελλάδα θα γίνει Ντουμπάι και όλοι θα περνάμε καλά;
Ο χρόνος θα απαντήσει σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα και σαφώς ο κάθε Έλληνας πολίτης έχει χρέος να αγωνίζεται συνεχώς για αυτά που βλέπει μπροστά του καθημερινά  και όχι να επαναπαύεται στην ιδέα εύρεσης μελλοντικών θησαυρών που ίσως κάποιοι του καλλιεργούν. Άλλωστε οι  πολιτικοί μας πολλές φορές μας έδωσαν αφορμές για να μην τους πιστεύουμε,  και τώρα πάλι λοιπόν, γιατί να τους πιστέψουμε; Όπως και να ΄χει πάντως  η αλήθεια είναι ότι πλέον χρειαζόμαστε πολιτικούς του εκτοπίσματος του Ελευθερίου Βενιζέλου, που να αγαπούν δηλαδή την πατρίδα και αυτό το λαό που έχει περάσει πολλά. Πολιτικούς που  ξέρουν να διαπραγματεύονται και πάνω από όλα να εμπνέουν. Ηγέτες που να γνωρίζουν καλά τη γεωστρατηγική και τα ύπουλα γεωπολιτικά παιχνίδια που πολλές φορές παίζονται στην πλάτη των άμεσα ενδιαφερόμενων λαών πλην όμως ανίσχυρων σε οικονομική θέση κρατών  τους  από καλοθελητές και μη. Όσο για τα κοιτάσματα τώρα, ο λαός μας λέει: «όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι»Γιατί και πολλά να είναι τελικά, οι …άσπονδοι φίλοι μας αλλά και οι εχθροί μας καραδοκούν  . Οψόμεθα λοιπόν…

Γκουνέλας Γ. Χρήστος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου