Κάπου, κάποτε, υπήρξα δάσκαλος
σκονισμένων θρανίων,
βαμμένων τοίχων απ' την οργή για τ' άδικο
μιας αλυσιτελούς έδρας
ενός πράσινου φθαρμένου πίνακα
Μωσαϊκών πολύχρωμων...
Κάπου, κάποτε, υπήρξα δάσκαλος
μελαμψών αναπνοών
ψυχών φυγάδων, απάτριδων
υποστάσεων βασανισμένων
ποδιών, χεριών αεικίνητων
Κάπου, κάποτε, ήλπιζα στο βιβλίο
- κι ακόμα ελπίζω
Μόνο εγώ. Τα παιδιά μου όχι.
Κάπου, κάποτε, υπήρξα δάσκαλος
μ' ένα τετράδιο παραμάσχαλα
και 'κείνα, τα παιδιά μου
προτίμησαν τον ουρανό
και πήραν το βλέμμα από πάνω μου...
Γώγου Κων/νου Βασιλική
Φιλόλογος
Ευχαριστούμε θερμά την εκπαιδευτικό κ.Γώγου Βασιλική που μας εμπιστεύθυηκε το ποίημά της.
Κάπου, κάποτε, αν συνεχίσεις έτσι, θα ξανακερδίσεις τα παιδιά που πήραν το βλέμμα από πάνω σου και τότε θα είναι η χαρά σου διπλή γιατί δεν απογοητεύτηκες, αλλά συνέχισες.
ΑπάντησηΔιαγραφή